vrijdag 17 juli 2015

Een groot verlangen naar afhankelijkheid van God

Hoe moeilijker het leven, hoe makkelijker het is om te leven in afhankelijkheid van God. Je moet wel. De omstandigheden van het leven zijn een gigantische stimulans en werpen je steeds opnieuw aan de voeten van God. Het is daar dat je keer op keer rust vindt, en kracht, en nieuwe moed. Het is daar dat je ten diepste Gods liefde ervaart, Zijn arm om je schouders, Zijn kracht die je draagt. Als je aan het einde van je eigen krachten komt, dan heb je de kans om God te ontmoeten met een intimiteit, een closeness die je onder normale omstandigheden niet kunt evenaren. 


Keer op keer hoor ik deze verhalen van zendingsmedewerkers. En zelf heb ik het ook zo ervaren, jaren geleden. Steeds opnieuw lees ik de verhalen over mensen in de vervolgde kerk. Over mensen in de oorlog. Over mensen in onvoorstelbare omstandigheden. Mensen die steeds aan het einde van hun eigen krachten komen, en daar God ontmoeten.

Mijn leven is op het moment van dit schrijven zo ontzettend makkelijk in vergelijking, zo comfortabel, zo onbezorgd.

Wie opziet naar God, kijkt neer op zijn problemen.

Vanochtend stond ik voor de spiegel en dacht ik na over de moeilijkheden in mijn leven, de brokken die ik in mijn maag rond draag, de zorgen die mij niet loslaten. Hoe langer ik naar mijn moeilijkheden keek, hoe groter en zorgelijker ze leken. Hoe moest ik die toch het hoofd bieden?
Een uur later zit ik op de bank en lees ik een nieuwsbrief van vrienden die als zendeling in Engeland werkzaam zijn. Over de kolossale problemen en zorgen waar ze soms voor staan en over Gods wonderlijke en creatieve oplossingen telkens weer. Het is zo moeilijk, maar ook zo vruchtbaar.
Ineens zie ik mijn eigen leven in een ander perspectief. Als God zulke grote problemen aan kan, als God mensen kan helpen, steunen en gebruiken door werkelijk onvoorstelbaar lijden en moeilijke omstandigheden... zal Hij dan niet ook voor mij en de mijne zorgen?

Ik voel mijn hart open gaan in een ongelooflijk verlangen naar God, naar Zijn nabijheid, Zijn kracht, Zijn aanwezigheid in mijn leven. Ik wil ook zo dicht bij Hem zijn.

Maar hoe, hoe kom ik daar? Of is God alleen intiem met mensen die het onmogelijke moeten verdragen? Nee! God is er voor ons allemaal. En het geheim is: afhankelijkheid.
Hoe meer ik leef in afhankelijkheid van God, hoe dichterbij God ik ben.

Afhankelijkheid van God leer je alleen door veel voor Zijn aangezicht te zijn. 

Is het werkelijk zo simpel? Niet de moeilijkheden van mijn leven of mijn eigen tekortkomingen, maar de mate waarin ik tijd voor Gods aangezicht leef, ben, kom, is bepalend voor de intimiteit van mijn relatie met Hem.


God heeft het weer even in perspectief gebracht. Hij zegt tegen mij: Kom bij mij en ik zal je rust geven.

Kom bij mij. 


1 opmerking:

  1. Mooi geschreven :)

    Lastig om soms je problemen aan Hem te geven en het los te laten. Zeker omdat we gewend zijn alles maar zelf te doen. Maar de rust die we ervoor terug krijgen... heerlijk...

    BeantwoordenVerwijderen